1. Κώστας Μπαλάφας
Το Αντάρτικο στην Ήπειρο, 1940-1944
Ο Κώστας Μπαλάφας συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες εκπροσώπους της ανθρωπιστικής φωτογραφίας κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Το έργο του αφιερωμένο στον απλό άνθρωπο του μόχθου και ιδιαίτερα στους κατοίκους των απομακρυσμένων χωριών της Ηπείρου, έχει προβληθεί επανειλημμένα τα τελευταία 20 χρόνια μέσα από εκθέσεις και εκδόσεις.
Ενταγμένος ο ίδιος από το 1943 στο 85ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, κατέγραψε με το φακό του τον αγώνα του ηπειρώτικου λαού ενάντια στον κατακτητή, με τη συνείδηση ότι σώζει ιστορικές στιγμές για να τις μεταφέρει στις επόμενες γενιές. Σε κινηματογραφικό φιλμ, που κυριολεκτικά του έπεσε από τον ουρανό -από ένα ιταλικό βομβαρδιστικό- αποτύπωσε τις καταστροφές των χωριών, τις ζυμώσεις για την έναρξη του ένοπλου αγώνα, τις πορείες και τις μάχες των ανταρτών, το θρήνο των μανάδων, αλλά και τις εκδηλώσεις κατά την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων.
Το υλικό αυτό έμεινε κρυμμένο για 31 χρόνια κάτω από το ξύλινο πάτωμα ενός σπιτιού στα Γιάννενα. Το 1991, με τη φροντίδα και έξοδα του δημιουργού, κυκλοφόρησε η έκδοση Κώστας Μπαλάφας. Το αντάρτικο στην Ήπειρο, Ασπρόμαυρες φωτογραφίες 1940-1944.
Στην έκθεση παρουσιάζεται η φωτογραφική σειρά από την Αντίσταση στην Ήπειρο, που φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη μαζί με το υπόλοιπο έργο του..
Με αφορμή την έκθεση, στις 27 Φεβρουαρίου 2011, θα πραγματοποιηθεί ημερίδα με θέμα «Η φωτογραφία στα χρόνια της Αντίστασης. Ελλάδα, 1941-1944».
Διάρκεια : 11/02/2011 έως 30/04/2011
Πηγή : Μουσείο Μπενάκη
2. Στέφανος Τσακίρης
ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΔΩΜΑΤΙΟΥ
Ο Στέφανος Τσακίρης παρουσιάζει μια σειρά από ασπρόμαυρα πορτραίτα μουσικών στην έκθεση που εγκαινιάζεται στις 28 Μαρτίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η έκθεση, με τίτλο Μουσικοί Δωματίου, αποτελεί μία προσωπική ματιά του φωτογράφου στους περιπλανώμενους μουσικούς της Θεσσαλονίκης.
Στα εγκαίνια θα υπάρξει και μουσική από το τρίο «Οικογενειακή Υπόθεση».
Σσσσσς… Ακούς τη μουσική???
Πίσω από τις κόρνες στην Τσιμισκή, τα φρεναρίσματα στην Εγνατία και τις φωνές στην Ερμού, ακούγεται καμιά φορά, σε κάποια γωνία της Αριστοτέλους ένα ακορντεόν ή άλλοτε ένα κλαρίνο, ένα σαξόφωνο, ή μια κιθάρα. Πρωτόγνωρο στα αυτιά, ξένο. Μακάρι να μην ήταν τόσο ξένο.
Μερικές φορές, χαμογελάμε αγγίζοντας αυτές τις νότες της χαράς, νότες δυο φορές πιο δυνατές από τις κανονικές, αφού καταφέρνουν κι ακούγονται, όχι σε ένα ήσυχο δωμάτιο, αλλά μέσα από τους θορύβους της πόλης. Εσύ δε χαμογελάς?

Μουσικός Δωματίου..
Για μια στιγμή, βλέπω χρώματα στο τσιμέντο, μυρίζω ακριβά αρώματα στα σκουπίδια, γεύομαι σπιτικό φαγητό στα φαστφουντάδικα, ακούω μουσικές στους δρόμους… Έτσι, για ψυχολογικούς λόγους…
Ο Τσακίρης κατέγραψε μερικές από τις νότες της Θεσσαλονίκης. Νότες που έρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου και σε κάνουν να πιστεύεις για μια στιγμή ότι βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο γεμάτο μελωδίες.